Tandarts

De week is omgevlogen. Maria en ik hebben echt enorm gebuffeld in de webshop. Het is erg druk en de werkdagen worden soms hinderlijk onderbroken door van alles en nog wat. Deze week hadden we een abonnement op de tandarts.

Rijker

Ik denk, dat ik me met mijn kleine moestuin vaak rijker voel, dan menig grootgrondbezitter. Wat heb ik er vandaag ook weer fijn van genoten!

Volle dagen, familie-dingen.

Donderdag kwam Vera een dagje bij ons. Het was een mooie dag en we konden dus lekker veel buiten zijn. Op donderdag werkt Willem altijd vanuit huis en als het even kan gaan we voor de koffie of de lunch naar buiten. Nu dus gezellig met Vera erbij.

We genieten sinds Koningsdag ook weer van de zwaluwen, die teruggekeerd zijn naar hun nesten onder onze dakrand. Ik was al bang, dat ze niet meer zouden komen. Ik zou ze echt missen! Ze scheren de hele dag door de lucht en maken gezellige geluidjes, die voor mij echt bij ´de zomer´ horen.

Tijdens Vera d´r slaapje ben ik even naar Maria gereden om de wandelwagen te lenen. Ik had zin om lekker lang te gaan wandelen. En hoewel ik (weer) een aardige baby/peuter-uitzet in huis heb, mis ik nog een wandelwagen. Hoe handig, dat Maria nu zo lekker dichtbij woont! De wandelwagen werd zó de caddy ingeschoven en die middag wandelde ik een rondje van zo´n 5 kilometer. Vera had het prima naar haar zin :-).

Vrijdagavond kwam Maaike haar verjaardag bij ons vieren. Maaike en Jaap wonen in een klein huis en met twee grote families is het niet te doen om daar een verjaardag te vieren. Dus kwam iedereen gezellig naar de Hofwegen. Als de getrouwde kinderen hier hun verjaardag vieren, zorgen ze zelf voor taart en hapjes enzo. Maar omdat de oranje-taart op Koningsdag zo in de smaak gevallen was, had ik aangeboden om voor Maaikes verjaardag nog een keer zo´n taart te bakken. Kon ik meteen nog een keer oefenen op het drippen, want dat was bij de taart van vorige week niet zo goed gelukt. Deze keer lukte het al een stuk beter. Ik bakte een biscuit in de Wonderpan. Ik sneed hem in vier lagen (dus drie keer snijden). De laagjes werden gevuld met sinaasappelbavarois, gele room en sinaasappeljam. Daarna bestreek ik de taart met botercrème en dripte met canache op basis van witte chocolade, die ik oranje kleurde.  Een paar gezellige vlaggetjes erin en klaar.

Het was een gezellige avond met de families Twigt en Luijk. Ook mijn schoonmama was er. Echt bijzonder dat dat weer kon, na haar herseninfarct.

Zaterdag was dan eindelijk eens een dag dat er niets in mijn agenda stond. Heerlijk! Om extra lang van deze dag te kunnen genieten, stond ik toch bijtijds op: om half zes. Ik had zin om lekker in de tuin te werken. Ik heb twee bedden gewied en ook de peulen uitgeplant. Het zijn nu nog zielige plantjes. Hopelijk slaan ze goed aan en kan ik over een paar weken het eerste maaltje peultjes plukken. Ik hoor overal drama-verhalen over slakken invasies. Dat is niet zo vreemd, want het is steeds zó nat. Tot nu toe blijft mijn tuin er redelijk van verschoond. Ik ben benieuwd of m´n peulen groot genoeg zijn om enige knagerij van slakken te overleven.

De aardbeien bloeien intussen uitbundig. Ik verheug me op aardbeien uit eigen tuin. Dat zijn toch echt de allerlekkerste :-)

Henk had zijn vriend William te logeren en Willem stelde halverwege de morgen voor om even met de jongens naar de markt en de Kringloopwinkel op het Afrikaanderplein in Rotterdam te gaan. Daar waren we minstens een half jaar niet geweest. Prima plan.

We boemelden langs de kramen. Ik had niet echt iets nodig, maar vond het wel leuk om overal wat rond te snuffelen.

We snuffelden ook rond in de kringloopwinkel. Willem vindt het altijd leuk om daar aan de lange tafel een bakkie te drinken en een praatje met die en gene te maken. Hij is zelf Rotterdammer van geboorte en legt gemakkelijk contacten. Ik hoopte een paar oude Seasons te vinden. Die liggen daar regelmatig en ik vind dat leuke bladen. Maar deze keer lagen ze er niet. Je komt er altijd wel iets verrassends tegen.

We konden niet heel lang blijven, want Henk en William hadden beloofd om Hans nog te helpen met een klusje. Ze moesten rond 13.00 uur thuis zijn. Maar het was wel goed zo. Ik had ook nog wel het één en ander op mijn wensenlijstje staan :-). De zaterdag vlóóg zomaar weer voorbij. We hadden maar een klein clubje voor de wekelijkse frieten. Maar ja, iedereen was natuurlijk vrijdag al op Maaikes verjaardag geweest. We dronken wat eerder koffie dan normaal, om naar de Dodenherdenking op de Dam te kijken en twee minuten stil te zijn.

Gisteren, zondag, was ik ook bijtijds uit de veren. We zouden naar de Belijdenisdienst gaan in de Ichtuskerk in Alblasserdam. Daar deden Leendert en Thea belijdenis. De kerkdienst begon al om 9.30 en het laatste wat ik op zondag wil, is haasten.

Mijn vriendin Wilma reed ook met ons mee en we haalden Maria op. Voor familie van degenen die belijdenis deden waren de voorste banken gereserveerd. Dat was fijn, want de kerk was tot de laatste plaats bezet. 

De dominee hield een preek over Hebreeën 4 : 14 met als thema:

Aan de belijdenis vasthouden

Met als punten:

Voorwerp

Valkuil

Vangnet

Na de preek deden er 14 jonge mensen belijdenis.

Leendert kreeg daarbij als tekst mee: Zo ver het oosten is van het westen zo ver heeft Hij onze overtredingen van ons gedaan (Psalm 103 : 12 HSV)

De tekst de de dominee voor Thea had uitgekozen was Filippenzen 1 : 9a, waar staat: En dit bid ik dat uw liefde nog steeds overvloediger wordt in kennis en alle fijngevoeligheid.

Traditiegetrouw gaven we Leendert en Thea boeken als geschenk. Maar voor Leendert had ik nog apart een kadootje. Hij kreeg het psalmboekje wat mijn vader op zijn achtste verjaardag had gekregen en wat nu 80 jaar oud is. Leendert is vernoemd naar mijn vader en ik vond dit een heel speciaal moment om het bijbeltje aan hem te geven.

En toen was het ook weer gewoon maandag. De dag dat de eerst Junior Wonderpannen werden uitgeleverd. Maria en ik hebben de hele morgen pannen gepoetst, geassembleerd en verpakt. Vanmiddag maakten we alle bestellingen compleet, die vandaag verzonden gingen worden. Het was stevig aanpoten, maar even na 16.00 uur reed ik toch met een caddy vol dozen naar de post. We hadden ruim een container en het was dan ook niet gek, dat ik ´em best voelde zitten. En omdat het nog vroeg genoeg was, vond ik, dat ik best een half uurtje kon gaan zitten breien in de zon. Hè, heerlijk! Ondertussen nog even een praatje gemaakt met m´n buurvrouw. En ja, dat breien ... daar staat intussen een beetje druk op. In september hopen we immers weer twee keer opa en oma te worden. En onlangs kwamen Koos en Willemijn ook met mooi nieuws. Zij hopen in november hun tweede kindje in hun armen te sluiten. En zo brei ik dus voor het 9de, 10de en 11de kleinkind én heb ik Maaike een jurkje voor Naomi beloofd. Ik hoef me niet te vervelen :-).

Lentedagen

Wat word ik toch blij van die prachtige lentedagen! Ik bruis van energie en weet bijna niet waar ik het eerst zal beginnen. M´n huis opruimen, de tuin in, de bijen doen, de ramen lappen, het kippenhok goed uitmesten, wandelen en nog duizend andere dingen meer lonken.

Oranje!

Vanmorgen voelde het een beetje als 1 januari. Of als 1 september. Dat vind ik allebei van die datums die het startpunt zijn van een nieuwe periode. Nu was het geen 1 januari en ook geen 1 september, maar het was wel het begin van een nieuwe periode: de zomerperiode. Als ik eenmaal de laatste workshop ´Bak je eigen brood´ van de voorjaars-serie heb gegeven, breekt voor mij de zomerperiode aan.

Vrijdag was de laatste workshop. Ik had een leuke, leergierige groep. Toen we die rond half 1 uitgezwaaid hadden, hebben we de laatste pakketten vóór Koningsdag de deur uit gedaan en voelde het alsof de vakantie begon. Helemaal, omdat we ´s avonds naar het Terdege Oranjeconcert zouden gaan. Traditiegetrouw had ik er vrijkaartjes voor gekregen, omdat ik scribent van Terdege ben. We zouden met z´n drieën gaan: Henk, Willem en ik. Wat had ik er zin in!

Omdat er flinke files voorspeld waren (het begin van de meivakantie), hadden we bedacht om om 17.00 uur vast naar Veenendaal te rijden en daar iets te eten. De mannen wilden heel graag naar de KFC. Nu was ik van mijn hele leven nog maar één keer bij de KFC geweest en destijds werd ik er eigenlijk onpasselijk van. Komt wellicht omdat ik vegetariër ben. Maar ik vond het er eerlijk gezegd ook gewoon vies. Ik wilde echter de lol van de mannen niet bederven en bovendien was mijn vorige keer minstens tien jaar geleden. Wie weet wat er inmiddels allemaal veranderd/verbeterd was. 

De reis verliep voorspoedig en we kwamen iets over zessen bij de KFC aan. Die was op een steenworp afstand van de Basiliek, waar het concert was. Daar moesten we ons uiterlijk kwart over 7 bij de toegangsdeuren in de foyer melden, om een plaatsje te krijgen bij de Terdege Crew. Ik voelde me echt relaxed omdat we zo lekker bijtijds waren. Toen we binnenstapten moest ik alleen wel even iets overwinnen vanwege de gebraden-kippenwalm . Daar maakte ik op whatsapp maar even een lolletje over tegen Maria, die ook geen KFC-fan is. We boekten alledrie onze bestelling bij de zuil en zochten een plaatsje. Beneden was het vrij druk, maar boven zat het nog niet eens half vol. Dat viel dus mee. Wat niet meeviel, was, dat we VEERTIG minuten op onze bestelling moesten wachten!! Ik baalde als een stekker. Rustig eten was er niet meer bij. Ik had het gevoel of ik mijn patatjes echt naar binnen zat te proppen. Er ontbraken ook nog eens twee items. Mijn saus vond ik nog tot daaraan toe. Maar Henk z´n cola ontbrak ook. Dat kon natuurlijk niet :-). Dus die stekkerde weer met z´n bonnetje naar beneden, om alsnog z´n cola in ontvangst te nemen. Al met al: ik vond het geen succes. (Maar de mannen hebben gesmuld :-))

Afijn. Het einde van het liedje was, dat we maar net op tijd bij de Basiliek aankwamen. Henk en ik stapten alvast uit de auto en precies om kwart over zeven waren we bij de toegangsdeur. Ik wist niet zo goed hoe het verder in z´n werk ging. In de mail stond, dat we bij die deur de mail aan iemand moesten laten zien en dat het dan goed kwam. Maar er stond niet een ´iemand´ (alleen een wachtende menigte), dus sprak ik ferm (ik voelde me heel brutaal): ¨Mag ik er even langs?¨ en duwde de deur open. Daar waren mensen van de techniek bezig, die enigszins verstoord opkeken: Wie komt daar de deur binnen? Maar toen ik zei, dat we toestemming hadden en dat ik daar een mail van kon laten zien, lieten ze ons soort van schouderophalend door: ´t zal wel. 

Hè hè, we waren binnen. En gelukkig! Daar zat m´n terdege-familie :-). Even een praatje met die en gene en we installeerden ons maar alvast. Al snel kwam Willem ook binnen. Die was gelukkig één van de mensen van de organisatie tegen het lijf gelopen en die had hem binnen geloodst en gewezen waar hij zijn moest.

We hebben een geweldig fijne avond gehad. Zo heerlijk na al die enorm drukke weken! Het was al laat, toen we eindelijk de parkeergarage weer uit reden. We kwamen pas na half 12 thuis. En de volgende morgen was het toch heus weer vroeg dag voor mij :-).

Er waren nog allerlei zaterdagklusjes en ik wilde ook nog een oranje-taart bakken. Die en gene had al geroepen langs te willen komen. Dus ik wilde voorbereid zijn op een mogelijke invasie :-).

Op Koningsdag heb je hier altijd luilak. Om een uurtje of half 7 hoorde ik de optocht aankomen. Ik had Trijnie beloofd het te filmen. En dus stond ik op tijd klaar met m´n mobieltje. Ik vind het altijd wel een leuke traditie. Echt iets van de polder.

Om 7.00 uur heb ik Willem wakker gemaakt. Die had beloofd om naar bakkerij Casteleijn te rijden voor tompoucen. Hans en Thirza waren daar allebei aan het werk. Zij waren al om een uur of vier begonnen. Willem reed naar Krimpen en kreeg de tompoucen kraakvers in doosjes geschept. Wat lekker en wat luxe.

Intussen arriveerden hier Maaike met Naomi en Sem. Zij waren de eerste van wat inderdaad een soort invasie werd. We hebben van 9.00 uur ´s morgens tot 9.00 uur ´s avonds kinderen en kleinkinderen over de vloer gehad. Hoe gezellig!!

Ik was dus blij, dat ik die oranjetaart nog gebakken had. De drip was wel niet zo mooi, maar de taart was verder wel heel lekker ;-).

taart uit de wonderpan

Sem in z´n oranje outfit

Naomi vol verbazing

Leendert met Eva

Het was een dag met een oranje gouden randje!

Een druk staartje en een beginnetje aan de tuin

We zitten in het drukke ´staartje´ van het bakseizoen. Deze week heb ik de laatste workshop ´Bak je eigen brood´ en ook in de webshop is het nog flink druk. Nu vanwege alle oranje-bakproducten. Straks nog even voor Moederdag. Daarna is de grootste drukte wel even voorbij (denk ik).

Advertorial

Spelregels

Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op dit blog? Hoezo?¨

Rondom de tekst van m´n blog draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ´Eenvoudig Leven´. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik ze uit eigen ervaring van harte aanbevelen.

Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´advertorial´ mee. Je kunt dan zelf beslissen, of je verder wilt lezen, of de raclame aan je voorbij laat gaan. Er verschijnt maximaal één advertorial in een maand.

Als ik buiten deze advertorials weleens een link op mijn blog plaats naar een winkel, evenment, of wat dan ook, dan gaat dat altijd om een onbetaalde link en heeft het niets met reclame te maken.

Deze maand schrijf ik een advertorial voor:

Bellebien

Bellebien is een webshop, waar je terecht kunt voor prachtig en origineel textiel voor je huishouden en interieur. Al meer dan 20 jaar hét adres voor tafelkleden, schorten, theedoeken, plaids, dekbedovertrekken en nog veel meer. De drijvende kracht achter Bellebien is Lisette. Lisette is steeds op zoek naar unieke kwaliteitsproducten, waar je blij van wordt. Ze staat altijd klaar om vragen te beantwoorden, of advies te geven. Ook al is Bellebien een webshop, je winkelt er niet zonder de deskundige hulp van Lisette.

Met het voorjaar en de zomer in het vooruitzicht, wil Lisette graag haar prachtige Franse tafelkleden in het zonnetje zetten. Er zijn dit jaar verschillende nieuwe dessins voor ronde terrastafels. Klassieke Franse dessins zijn vaak met olijven en lavendel. Met zo´n kleed waan je je toch op het Franse platteland?

Behalve ronde tafelkleden in vele dessins, zijn er natuurlijk ook kleden voor lange tafels. Al die prachtige tafelkleden zijn verkrijgbaar mét en zónder coating. De kleden mét coating zijn natuurlijk ideaal, omdat ze goed met een doekje af te nemen zijn. De coating is subtiel, zodat de kleden in elk geval geen ´plastic´ uitstraling hebben. Wil je toch liever een kleed zónder coating? Dan ben je in elk geval een stuk goedkoper uit. Zowel de ronde als de lange tafelkleden zijn er in veel verschillende maten.

Om nog even op het thema ´tafelkleden´ door te gaan: Al twintig jaar heeft Bellebien tafelkleden in boerenbontruit. Ze zijn verkrijgbaar in rood, blauw, geel en groen. Ook deze gezellige tafelkleden zijn in vele maten te bestellen. Zo zijn er drie ronde maten en heel veel lengte maten (tot 4,5 meter!).

De boerenbont geruite tafelkleden zijn sinds vorig jaar óók met coating verkrijgbaar. Dat is niet alleen ideaal voor op de tuintafel, maar natuurlijk ook heel praktische voor op de keukentafel. Ook de boerenbont geruite kleden met coating zijn verkrijgbaar in vele maten en in de kleuren rood, blauw, flessengroen, grijs, marine en taupe.

Met het oog op de zomer ook nog even iets heel anders: wafeldekens van 100% katoen. Veel mensen hebben al ontdekt hoe heerlijk het is, om tijdens warme zomernachten onder zo´n fijne wafeldeken te slapen. De wafeldekens zijn uniek. Ze worden speciaal voor Bellebien in Europa gemaakt. De wafeldekens zijn er in 1- en 2-persoons-uitvoering en in de zomerse kleuren roomwit, wit, zand en blauw. 

Er is natuurlijk nog véél meer moois te zien bij Bellebien. Neem gezellig een kijkje in deze mooie webwinkel!

´n Tikje moeizaam

Deze week verliep een tikje moeizaam. Er circuleerde hier een buikgriepvirusje en dat kreeg mij ook voor een paar dagen te pakken. Het is niet zo, dat ik echt ziek was, maar alles verliep een tikje moeizaam. En ik lag een paar avonden wel héél vroeg onder de wol. O ja, ik was ook heel koud en misselijk. Bleh.

Lente, keukenexperimentjes en de eerste rabarber!

Wat is het heerlijk, dat de dagen nu serieus lengen! Zeker nu de klok weer verzet is, krijgen de avonden langzamerhand weer een andere invulling. In plaats van bij de kachel kruipen en kaarsen aansteken, kunnen we nu na het eten nog best even naar buiten. Om te genieten van de mooie polder of van een mooie zonsondergang, bijvoorbeeld!

Hulp voor mijn hulp

Wij hadden deze maand extra (inpak)hulp in de webshop: mijn achternichtje Anne-Marie kwam ons helpen. Deze hulp was zeer welkom. Normaal gesproken ligt het afwegen en inpakken van de producten grotendeel op Maria´s bordje. In tijden dat het niet speciaal druk is, gaat haar dat prima af. Maar in tijden van drukte is het flink aanpoten.